Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała". "Pan Tadeusz" jest wspaniałym dziełem literackim, ale jest też również wspaniałym hymnem pochwalnym dla ojczyzny. Ukazaniem uczuć, jakie żywi poeta do Litwy, jak sławi jej dobre imię. Epos ten miał mieć również funkcję inną.
Krótka ściagawka z tego, kto jest kim w „Panu Tadeuszu” Tadeusz Soplica – młody, dwudziestoletni mężczyzna. Powraca do Soplicowa. Jest bratankiem sędziego, synem Jacka Soplicy. Sędzia – stryj Tadeusza, brat Jacka. Gospodarz Soplicowa, obywatel hołdujący starym obyczajom. Ksiądz Robak (Jacek Soplica) – ojciec Tadeusza.
Nawiązania do tradycji antycznej w Panu Tadeuszu Mickiewicz w Panu Tadeuszu często świadomie korzystał z dorobku tradycji antycznej. Już sam gatunek, którym jest Pan Tadeusz, czyli epos, jest gatunkiem stosowanym bardzo często przez samego Homera. Autor więc nie krył, iż jego dzieło jest niejako spadkobiercą antycznej tradycji eposu.
Bo Sędzia w domu dawne obyczaje chował (…) (Fragment Księgi I Gospodarstwo) Tekst źródłowy Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem to epopeja szlachecka Adama Mickiewicza. Powstawała w latach 1832-1834; wydana została w 1834 roku w Paryżu.
Mickiewicz zwraca się w niej do Matki Boskiej Ostrobramskiej, która jest dla niego jednym z najważniejszych i najwyraźniejszych symboli narodowych. Tym istotniejszych, że w czasie zaborów tylko takie symbole potrafiły utrzymać przy polskości. Zwyczajowo przyjmuje się, że inwokacja w Panu Tadeuszu rozpoczyna się słowami „Litwo!
Dalej mamy zwrot do Świętej Panny z Częstochowy: "Tymczasem przenoś duszę moją utęsknioną Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem, Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem; Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała wA61Q.